Στο “No Time” οι Magnanimus Trio επιλέγουν προσεκτικά τους ήχους τους και αναμιγνύουν φαινομενικά διαφορετικά στοιχεία από τον μινιμαλισμό, τη σύγχρονη κλασική μουσική & jazz και μουσική των σούφι. Θυμίζουν κάποιες στιγμές τις ονειρικές αφηγήσεις των Sigur Rόs, E.S.T., Robert Wyatt, και άλλες στιγμές αγγίζουν την καθαρότητα των Arvo Pärt, Stephan Micus ή Steve Reich και τελικά αποκρυσταλλώνουν τον ήχο ενός εφευρετικού τρίο, που αντιστέκεται στην εύκολη κατηγοριοποίηση και με βάση του τη νότια Ευρώπη παραπέμπει σε έναν παγκόσμιο ήχο.
Δισκοκριτικές:
Αντώνης Φράγκος / “Περιοδικό”
Οι Magnanimus Trio και η ιδιαίτερη αισθητική του άλμπουμ “No Time”
Φώντης Τρούσας / “Δισκορυχείον”