Linear Notes / Πληροφορίες Ενθέτου
English / Ελληνικά

Neda’s Song

Christos Barbas: Ney, Voice
Victoria Taskou: Oud, Yaylı Tanbur, Voice
Giorgos Papaioannou: Violin, Lavta
Pavlos Spyropoulos: Contrabass

Composed by:
Christos Barbas (01, 04, 05)
Giorgos Papaioannou (03, 09, 10)
Victoria Taskou (07, 08)

Recorded at Katalagari Studio 16-18 May 2014
Mixed & Mastered at Vasmaris Studios, Heraklion, Greece
by Vangelis Apostolou / September-November 2014
Artwork / Graphic Design / Photo: Eleni Lomvardou
Translation to English: Thomi Gamagari
Suggestions for Lyrics in English: Peter Jaques, Ella Klyashitsky, Priyanka A Singh
Production Supervisor: Christos Barbas
Produced by: Neda

Thanks to: Vangelis Apostolou, Dimitris Vasmaris, Vassilis Chatzivassiliou, Alexandros Barbas

Lyrics

Laugh for me

Lyrics: Christos Barbas/Vasilis Chatzivasileiou

The first calling, as sweet as honey,
while awaiting for the dawn to come and bring the light.

The second calling, an awakening, igniting
lanterns, lights, and fires in the dark.

Laugh for me, laugh for me through the storm
and steal the sun’s gifts from the clouds.

Laugh for me, laugh for me, in your tears
I’ll find the way to rise and fall into your arms.

The third calling, from the sea depths of your dream,
raises vast waves before you.

And all that you’ve built, all that you’ve seen,
is but two sunbeams through the world’s secret crevice.

Laugh for me, laugh for me through the storm,
within the fountains of your eyes I saw the sun.

Laugh for me, laugh for me, in your tears
I’m looking for a path to lead me to your arms.

Laugh for me, laugh for me, day and night,
two birds are dancing, bound together to the ground.

Laugh for me, laugh for me, darkness and light
have fought for years within me, for just one gentle touch.

The Tree

Lyrics: Victoria Taskou

I live sucking on darkness and heat,
through the ground, through the mud, sip by sip.
I slowly raise my trunk, each year’s a new ring for my bark.
My branches spread high, reaching for the light
and I let my leaves grow and grow.

In the silence I’m awaiting for a song sung by the wind.
Silence white, silence bitter, keeping time awake.

The songs of wind like breaths enwrap me
and birds are swarming into my thick leaves.
Each branch of mine shuddering, my foliage rustling,
to the music I surrender myself and my heart blooms.

Sparrow

Lyrics: Christos Barbas/Vassilis Chatzivassiliou

1.

Like a sparrow at the front door
you knock, spinning time’s yarn.
Like a sparrow at the window, you sing,
dive and become one with the whirling wind.

Flying farther and farther is your dream
where fairs and bonfires await for you.
You flutter higher, over the roof,
reaching for the celestial stream.
Vultures will hunt you against rough crags,
light is your shield, so fear not.

Like a sparrow at the front door
you sing, you knock, spinning time’s yarn.

2.

Like a sparrow you sing, and your joy
is a clear river flowing in your dreams.
Your heart rejoices in flying afar,
your nest lies high in the bright skies.

Oceans and summits, spirits and spells
will lead you to paths of deceitful laurels.
Though if you ask the secret suns, you’ll see
upon your victory you’ll bathe the world in light.
You will be shining golden on the wings of wind
to become once again a little bird’s dream.

Like a sparrow, you sing and your joy
is a clear river flowing in your dreams.

3.

Like a sparrow, you spread your secret song
to those aware, so they may bring the light.

The path you’ve opened is strewn with marks,
revealing springs and traces to the passers-by.
You’ve become an eagle flying beyond reach,
alone you’ve wandered over wounds and yearnings.
Within the sky’s embrace give me your balm
against bygone memories of the origins of the world.

Still, however far you may be travelling,
you live here by my heart, spinning yarns,
for me to grip and climb, for me to open doors.
Another sparrow has started singing, so listen now.

Ελληνικά

Το Τραγούδι της Νέδα

Χρήστος Μπάρμπας: Νέυ, Φωνή
Βικτωρία Τάσκου: Ούτι, Yaylı Tanbur, Φωνή
Γιώργος Παπαϊωάννου: Βιολί, Λάφτα
Παύλος Σπυρόπουλος: Κοντραμπάσο

Σύνθεση:
Χρήστος Μπάρμπας (01, 04, 05)
Γιώργος Παπαϊωάννου (03, 09, 10)
Βικτωρία Τάσκου (07, 08)

Hχογράφηση, στο Στούντιο Καταλαγάρι 16-18 Μαίου 2014
Μίξη, mastering στο στούντιο Βασμαρής, Ηράκλειο / Κρήτη,
από τον Βαγγέλη Αποστόλου Σεπτέβρης-Νοέμβρης 2014
Εξώφυλλο / Γραφιστικός Σχεδιασμός / Φωτογραφία : Ελένη Λομβάρδου
Μετάφραση στα Αγγλικά: Θώμη Γκαμάγκαρη
Προτάσεις για τους Αγγλικούς στίχους: Peter Jaques, Ella Klyashitsky, Priyanka A Singh
Επιμέλεια Παραγωγής: Χρήστος Μπάρμπας
Παραγωγή: Νέδα

Στίχοι

Γέλα μου

Στίχοι: Χρήστος Μπάρμπας / Βασίλης Χατζηβασιλείου

Το πρώτο κάλεσμα, γλυκό σα μέλι
και το ξημέρωμα να ρθει, το φως να φέρει

Στο δεύτερο ξυπνά και στα σκοτάδια
ανάβει φώτα και φωτιές και πυροφάνια

Γέλα μου γέλα μου μέσα στην μπόρα
και κλέψε απ’ τα σύννεφα, του ήλιου δώρα

Γέλα μου γέλα μου, στα δάκρυά σου
να βρω το δρόμο να ανεβώ στην αγκαλιά σου

Το τρίτο κάλεσμα μες στ’ όνειρο σου
σηκώνει κύμα απ΄ το βυθό, πελώριο εμπρός σου

Κι ότι κι αν έκτισες, κι ότι κι αν είδες
στου κόσμου την κρυφή σχισμή, δυο ηλιαχτίδες

Γέλα μου γέλα μου, στην καταιγίδα
μες στων ματιών σου τις πηγές τον ήλιο είδα

Γέλα μου γέλα μου, στα δάκρυά σου
γυρεύω δρόμο να ανεβώ στην αγκαλιά σου

Γέλα μου γέλα μου, νύχτα και μέρα
χορεύουν δύο πουλιά μαζί, στη γη δεμένα

Γέλα μου κι έλα μου, φως και σκοτάδι
παλεύουν χρόνια μέσα μου για ένα σου χάδι

Το δέντρο

Στίχοι: Βικτωρία Τάσκου

Ρουφάω ζέστη και σκοτάδι
μέσα απ’ το χώμα, μέσα απ’ τη λάσπη, γουλιά γουλιά
Δένω τον κορμό μου αργά αργά
κάθε χρονιά και δαχτυλίδι
Ανοίγω τα κλαριά ψηλά, το φως για νά βρω
και βγάζω φύλλα βγάζω

Και περιμένω στη σιωπ, του ανέμου το τραγούδι
Λευκή σιωπή πικρή σιωπή, το χρόνο ξαγρυπνεί

Ανάσες με τυλίγουν του ανέμου τα τραγούδια
κι έρχονται σμήνη τα πουλιά μέσα στο φύλλωμά μου
Κάθε κλαρί μου αναριγεί το φύλλωμα θροΐζει
αφήνομαι στη μουσική και η καρδιά μου ανθίζει

Σπουργίτης
(Στίχοι: Χρήστος Μπάρμπας / Βασίλης Χατζηβασιλείου)

1.

Σαν σπουργίτης μπροστά στην πόρτα
χτυπάς και ο χρόνος παίρνει ρότα.
Σαν σπουργίτης κελαηδείς στο παραθύρι
πηδάς και γίνεσαι του ανέμου δίνη.

Να πετάξεις πιο μακριά είναι τ’ όνειρό σου
εκεί που στήνουνε χορό, στον ερχομό σου.
Φτερουγίζεις πιο ψηλά, πάνω απ’ το σπίτι,
πηδάς και φτάνεις σ’ ουρανού γαλάζια κοίτη.
Γύπες κι όρνια στα γκρεμνά θα σου ορμήξουν,
πάρε ασπίδα σου το φως, μη σε φοβίσουν.

Σαν σπουργίτης κελαηδείς μπροστά στην πόρτα
χτυπάς και ο χρόνος παίρνει ρότα.

2.

Σαν σπουργίτης κελαηδείς κι ειν΄ η χαρά σου
ποτάμι που κυλά καθάριο στα όνειρα σου.
Να πετάξεις πιο μακριά κει είν’ η καρδιά σου,
στο φως τ΄ ουρανού ψηλά, κει είν’ η φωλιά σου.

Θάλασσες, βουνοκορφές, στοιχειά και μάγια
θ’ ανοίξουν πόρτες να διαβείς δρόμους με βάγια.
Ρώτα ήλιους μυστικούς, δες, θα νικήσεις
ολάκερη τη γης μαθές θα την φωτίσεις.
Στου ανέμου το φτερό χρυσός να γίνεις
όνειρο μικρού πουλιού, να ξαναγίνεις.

Σαν σπουργίτης κελαηδείς και ειν΄ η χαρά σου
ποτάμι που κυλά καθάριο στα όνειρά σου.

3.

Σαν σπουργίτης κελαηδείς και σ’ όποιον ξέρει
τραγούδι μυστικό σκορπάς, το φως να φέρει.

Κι ειν΄ ο δρόμος που άνοιξες, όλο σημάδια
να βρίσκουν οι περαστικοί κρήνες και χνάρια.
Έγινες αητός και πας πιο πέρα απ’ όλους
μονάχος σου σεργιάνισες πληγές και πόθους.
Θύμησες αλλοτινές, αρχή του κόσμου
στου ουρανού την αγκαλιά βάλσαμο δώσ’ μου.

Κι όμως από κει μακριά που ταξιδεύεις
μες στην καρδιά μου, εδώ, ζεις και νήμα υφαίνεις.
Να το πιάσω ν’ ανεβώ, να ανοίξω πόρτα
λαλεί άλλος σπουργίτης ώρα, άκου τώρα…